Wesołych Świąt

Pełnych rodzinnego ciepła, radosnych i przeżytych w zdrowiu Świąt

Życzą „Notesowe zapiski”

Sorry druhowie OSP Czchów

Chyba wyrządziłem Wam niedźwiedzią przysługę. A już prezesowi i naczelnikowi Waszej jednostki na pewno. Bo jak wróbelki ćwierkają, dostali za mój wpis solidny ochrzan od Komendanta Powiatowego PSP. Ochrzan za to, że opisałem sytuację czchowskiej OSP w momencie gdy praktycznie pozbawiona została sprzętu gaśniczego w postaci samochodów. Czytałem facebookowe wpisy i dyskusje na ten temat i muszę powiedzieć, że bardzo dziwię się ludziom, często związanym z ochotniczymi strażami, że aż tak nie pojmują powagi sytuacji.

Jedzie, jedzie straż ogniowa…

Ale nie w Czchowie i nie gaśniczym Starem 244. Właśnie zakończył on już swój służbowy żywot, a chłopaki z czchowskiej OSP wymontowali z niego całe bojowe wyposażenie, z nadzieją, że przyda się dla jego następcy. STAR miał już 34 (!) lata i mimo, iż prawie słychać było jak zżerała go rdza, to do teraz służył druhom w akcjach ratowniczych.

Powyborcze refleksje

Emocje trochę już opadły (tak mi się przynajmniej wydaje), pora więc na kilka powyborczych refleksji. Wcześniej nie wyrażałem swojego zdania na temat kandydatów i ich programów, z prozaicznej przyczyny – wysiadł mi komputer. Postanowiłem w związku z tym poczekać, poobserwować sytuację, a dopiero później wyrazić to, co przykuło moją uwagę.

Ale się porobiło!

Nie mogłem wprost uwierzyć  w ogłoszenie jakie w radiu Plus zamieściło Łódzkie Centrum Medyczne. A oferowało w nim ni mniej, ni więcej jak: „badanie nasienia zgodne z zasadami etyki chrześcijańskiej”. Centrum zajmuje się między innymi leczeniem niepłodności, dlatego badanie nasienia w takich przypadkach jest bardzo naturalne i raczej nieodzowne. Intrygująca jednak była ta etyka.

Nie rozumiem

Coraz częściej zdarza mi się nie rozumieć mentalności naszego społeczeństwa, jego zachowań bądź reakcji na pewne zjawiska. To, że u nas wszyscy na wszystkim się znają i że tam gdzie spotkają się dwie osoby, tam zaraz trzy różne opinie na dowolny temat – wiadomo od dawna. Ale tego, że potrafimy wiedzieć prawie wszystko o czymś czego jeszcze nie ma, nie pojmuję. Tak, mam na myśli film pt. „Kler”, o którym od jakiegoś czasu jest naprawdę głośno.

Nadgorliwość?

Zgodnie z prawem, każdy z nas ma obowiązek udzielenia poszkodowanym pomocy. Obojętnie czy to w wypadku drogowym, czy w innych zdarzeniach. Każdy ma też obowiązek reagowania w przypadku zaistniałego niebezpieczeństwa. Taki zapis w naszym prawie wprowadzono prawdopodobnie ze względu na dość zaawansowaną społeczną znieczulicę, z powodu której zbyt często zdarzały się momenty obojętnego przechodzenia czy przejeżdżania obok ludzi poszkodowanych lub potrzebujących pomocy. Słuszny to nakaz i większość społeczeństwa już go sobie przyswoiła. Zdarzają się jednak przypadki – i to dość częste – kiedy to służby ratownicze „stawiane są na baczność” z bardzo błahego powodu lub nawet bez niego.

Lato

Trudno go nie zauważyć, bo upał aż trudno wytrzymać. Gdy dodamy do tego, parne, przedburzowe powietrze (a takie bywa właściwie codziennie), to nic tylko siedzieć pod chłodnym prysznicem. Właśnie pod prysznicem, bo kąpiele w otwartych akwenach są jednak trochę niebezpieczne, a i ze względu na czystość wód, mało raczej miłe. Życie jednak mimo kanikuły toczy się dalej. Jedni wypoczywają, a inni pracują.

Podsumowanie konkursu na felieton

12 czerwca 2018 r. w nastrojowej scenerii „Jaśkowego sadu” odbyło się podsumowanie konkursu na felieton: „O złote pióro”. Na to - jakże sympatyczne - spotkanie, organizatorzy zaprosili wszystkich biorących w konkursie udział. Były nagrody, słowa uznania, skromny poczęstunek oraz bardzo, bardzo miła atmosfera. Nie będę tu podawał czyje prace i jak wyróżniono, bo tego można się dowiedzieć na internetowych stronach MOKSiR-u i Czasu Czchowa. Najważniejszy jest fakt, iż znaleźli się młodzi ludzie, którzy podjęli się trudu wzięcia w konkursie udziału i którym nie straszne jest wyrażanie w formie literackiej swoich myśli, obserwacji czy doznań. Wielkie dla nich za to słowa uznania. Oto link do fotoreportażu z tego wydarzenia: Zdjęcia

Była sobie… „Basztowa”

Myślę, że w Czchowie (i okolicy) mało jest ludzi, którzy nie pamiętają restauracji pod nazwą „Basztowa”, która znajdowała się na czchowskim rynku. No, może jedynie ci z bardzo młodego pokolenia mogą nie pamiętać. Tej klasycznej „Basztowej” od dawna już nie ma – odeszła wraz z minionym ustrojem. I słusznie, ponieważ nawet sama nazwa „restauracja” była sporo na wyrost, a już zupełnie lokal ten nie pasowałby do obecnych czasów.

RODO

Chyba wszyscy już słyszeli o tzw. RODO, czyli obowiązującym od 25 maja br. nowym rozporządzeniu o ochronie danych osobowych. Dotyczy ono podmiotów mających styczność z danymi osobowymi, czyli  w praktyce nas wszystkich.  RODO rozszerza pojęcie danych osobowych. Do tej pory dotyczyło ono głównie imion i nazwisk, adresów, dat urodzenia, e-maili itp. Według nowego rozporządzenia dane osobowe to również numery ID, informacje dotyczące lokalizacji, wskaźniki zdrowia fizycznego i psychicznego, statusu majątkowego oraz społecznego, a nawet dane genetyczne czy biometryczne, które pomogłyby zidentyfikować konkretną osobę.

Szkodliwe dla zdrowia!

Wszyscy z grubsza orientujemy się co dla zdrowia jest szkodliwe. Inną oczywiście rzeczą jest, czy i w jakim stopniu potrafimy te szkodliwe czynniki wyeliminować z naszego życia. Ja natomiast twierdzę, że oprócz wszelkich nałogów, złego odżywiania czy niewłaściwego trybu życia, bardzo niebezpieczna dla zdrowia jest głupota! Zaraz udowodnię, że tak właśnie jest. Byłem niedawno w pewnej krakowskiej klinice onkologicznej – kontroluję w niej co jakiś czas swoje zdrowie – i zauważyłem na jednej ze ścian głównego holu taki oto plakat:

Łącko 2018

Jak co roku o tej porze, odwiedziłem Łącko. Ciągną mnie tam piękne krajobrazy, możliwość spotkania dawno niewidzianych znajomych i Święto Kwitnącej Jabłoni. Tego roku było ono silnie wspomagane przez wspaniałą pogodę, słońce i ciepło.  Ta piękna pogoda sprawiła, że w amfiteatrze na Jeżowej Górze było nadzwyczaj tłumnie i kolorowo. I to już przed południem.

„Twarz”

Najnowszy film Małgorzaty Szumowskiej, opowiadający historię młodego człowieka, który w wyniku wypadku dosłownie traci twarz. Jego fizjonomię udaje się częściowo zrekonstruować, jednak poprzednich, przedwypadkowych relacji – zarówno społecznych jak i osobistych – już nie do końca. Tak naprawdę, to całe jego życie ulega wywróceniu. Traci narzeczoną, jego własna matka zaczyna obawiać się, że wstąpił w niego diabeł, a w rodzinie i najbliższym środowisku zaczyna być - oczywiście po za plecami  - nazywany „ryjem”. Nie jest to łatwy do oglądania film, trzeba też trochę umysł wysilić aby go zrozumieć.

To już druga edycja!

A po świętach…

Tak samo jak przed, mógłby ktoś powiedzieć. Jednak nie do końca. Pierwsza zauważalna zmiana to pogoda. Tegoroczna Wielkanoc bardziej przypominała aurą późną jesień, a momentami nawet zimę, jednak gdy świąteczny czas minął – jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki – błyskawicznie nastała piękna i ciepła wiosenna pogoda. Co jeszcze oprócz pogody się zmieniło?

Życzenia

RADOSNYCH, SPOKOJNYCH I W ZDROWIU ŚWIĄT

ŻYCZĄ 

"NOTESOWE ZAPISKI"

Droga krzyżowa

26 marca 2018 r. odbyła się "wyjazdowa", limanowska ekstremalna harcerska droga krzyżowa. Jej organizatorem była 6 Drużyna Starszoharcerska w Jurkowie. Wzięli w niej udział także rodzice harcerzy i inne chętne do przeżycia tego wydarzenia osoby.
W Limanowej z parkingu wyruszamy pieszo pod górę drogą przez las. Przy drodze co kawałek stoją kapliczki - stacje drogi krzyżowej.  Cisza, spokój, noc, ciemność, która nie rozprasza – tego nieraz bardzo potrzeba. Słuchając rozważań można rozmyślać i zwracać się do Boga w intencjach niesionych ze sobą.
Po zakończeniu  drogi krzyżowej przeszliśmy trochę dalej tą trasą aby zobaczyć Limanowski Milenijny Krzyż na Miejskiej Górze w Limanowej.
Dziękuję za możliwość przeżycia tego wydarzenia. Polecam wszystkim.

Kornelia. P

Poniżej kilka zdjęć z limanowskiej trasy.

To już prawie eksterminacja!

Niedawno pisałem o smutnej końcówce człowieczego życia, która jednak nie jest chyba najgorszym wariantem starości. Wszystko bowiem wskazuje na to, że cały nasz system ubezpieczeń społecznych i opieki zdrowotnej ustawiony jest tak, aby ludzie umierali zaraz po osiągnięciu wieku emerytalnego lub w  momencie utraty zdolności do samodzielnego utrzymania się. Zdaję sobie sprawę, że to mocna i brutalna teza, dlatego zaraz postaram się ją uzasadnić.

Wesołe jest życie staruszka

Niestety, tylko w piosence. Niedawno miałem okazję być w pewnym, usytuowanym na peryferiach Wieliczki, Domu Opieki i muszę przyznać, że po tej wizycie mam raczej smutne refleksje na temat ludzkiej starości. Placówka, w której byłem, jest prywatna i w związku z tym pełnopłatna. Miesięczna kwota jaką trzeba zapłacić za pobyt w niej jednego pensjonariusza, to 4 000 zł.

Dziwne!

Człowiek podobno uczy się przez całe życie, dokształcam się więc i ja. No i dzisiaj dowiedziałem się, że przez całe moje - dość długie już - istnienie tkwiłem w błędzie i niepoprawnie pisałem swoje imię. Teraz już wiem, iż ludzie mylą się przez cały chyba swój żywot. Oto dowód:

Nadchodzi wiosna

Nieubłaganie zbliża się wiosna, chyba najpiękniejsza z pór roku – przynajmniej dla mnie. Dni są coraz dłuższe i cieplejsze, więcej słońca, jednym słowem: znowu chce się żyć. Wprawdzie poranki bywają jeszcze mroźne, ziemia nie do końca rozmarzła i życie uprzykrza powszechne błoto, nie wspominając już o wylazłych spod śniegu śmieciach i brudzie, ale co tam, świeża i pachnąca zieleń wkrótce wszystko znowu zamaskuje.

Twarde prawo ale…

Większość z nas słabo orientuje się w prawnych zawiłościach, chociaż dotyczą one wszystkich. Znana maksyma głosząca, że nieznajomość prawa nie zwalnia od jego przestrzegania, nadal jest aktualna i w dodatku, w całej swej rozciągłości stosowana. I w tym właśnie cały problem. Nasze prawne przepisy bardzo często są niejednoznaczne, czasem niespójne, a bywa, że wręcz sprzeczne. Ustawodawcy nie przejawiają przy tym najmniejszej chęci uczenia się na własnych błędach, no więc jest jak jest. Przykładem niech będzie przepis dotyczący rolników.

„Narzeczony na niby”

Polska komedia romantyczna w reżyserii  Bartosza Prokopowicza, która – jak podają media – bije ostatnio rekordy oglądalności. Czy słusznie? Otóż wydaje mi się, że warto wybrać się na ten film. Fabuła opiera się wprawdzie na sprawdzonych już w kinie schematach, a więc przypadkowe spotkanie, rodząca się miłość, seria życiowych omyłek, które – jakże by inaczej - kończą się szczęśliwym finałem, chociaż początkowo wcale nie tak oczywistym.

We dwoje – za każdą cenę?

Współczesny świat tak pędzi, że ludziom zaczyna chyba brakować już czasu na normalne poznawanie się i łączenie w pary. Do takiego wniosku doszedłem po przypadkowym obejrzeniu na stacji Discowery Life programu „Włoska randka w łóżku”. W skrócie polega to na tym, że dwoje w różnym wieku ludzi – którzy nigdy wcześniej się nie widzieli - spotyka się w studiu, nawzajem rozbiera (tylko do bielizny!), kładzie się do łóżka i usiłuje poznać, wykonując polecenia, płynące z umieszczonego przed nimi ekranu.

Akcja z sercem

Za nami 26 już Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i jak wszystko na to wskazuje, znowu zostanie pobity rekord w ilości zebranych pieniędzy. Dla przypomnienia: pieniążki z tegorocznej zbiórki przeznaczone zostaną dla wsparcia oddziałów neonatologicznych, leczących i ratujących noworodki. Orkiestra, firmowana przez Jerzego Owsiaka, od jakiegoś już czasu wzbudza w naszym narodzie sporo emocji. A moim zdaniem wszystko przez to, że zainteresowali się nią politycy, którzy nie wiadomo czym lub kim inspirowani, krytycznie wypowiadają się na temat zbiórki, jej organizatora, a nawet sposobu i celowości wydatkowania zebranych w ten sposób pieniędzy.

„Gotowi na wszystko. Exterminator”

Kolejna polska komedia filmowa (reż. Michał Rogalski), której treścią są perypetie czwórki mężczyzn związane z próbą reaktywacji zespołu muzycznego. Zespół wprawdzie rozpadł się aż dziesięć lat temu, a jednemu z tworzącego zespół muzyków, „nawet skutecznie udało się opuścić ziemski padół”, mimo to pozostali czterej próbują Exterminatora (to nazwa ich byłej grupy muzycznej) od nowa wskrzesić. Trochę dla zaspokojenia swych duchowych potrzeb, trochę z chęci naprawienia swoich błędów z młodości i trochę dla uczczenia pamięci zmarłego kolegi. Dzięki własnemu uporowi i zręcznej intrydze pewnej pani burmistrz, grupa ponownie zaczyna grać.

Kochajmy się

Świąteczny czas, który (zbyt szybko) właśnie minął, zawsze sprzyjał miłości – tej społecznej, rodzinnej, a także tej klasycznej, między dwojgiem ludzi. Przebywanie razem oraz wyjątkowy nastrój świąt pomagają umacniać to ważne uczucie, zacieśniać więzi, czuć się szczęśliwym w obecności ludzi sobie bliskich. Gdy z jakiegoś powodu nie możemy w takim okresie przebywać z tymi, na których najbardziej nam zależy, czujemy się źle, tęsknimy, a myśli uciekają tam gdzie i ciało pragnęło by być.