kultura!

Celowo z małej litery ta „kultura” bo właśnie o małej kulturze osobistej czy wręcz jej braku mam zamiar napisać. Otóż podczas niedawnego charytatywnego turnieju piłki nożnej, zdarzyła się pewna zupełnie przypadkowa, acz nieprzyjemna w swych skutkach rzecz. Silnie kopnięta piłka uderzyła prosto w twarz, fotografującą imprezę, pewną redaktorkę. Przykre - zwłaszcza dla ofiary - zdarzenie lecz podczas sportowych rywalizacji czasem bywa i tak.

Fotografowałem ten turniej i ja. Widząc przez obiektyw aparatu co się dzieje, skierowałem go w stronę zajścia, co będąca ofiarą Pani redaktor uznała za rzecz bardzo naganną, dosadnie wyrażając swe niezadowolenie bardzo agresywnie wypowiedzianymi słowami: „no i czemu matole fotografujesz moje nieszczęście”. Nie powiem, zaskoczyły mnie i trochę wzburzyły te słowa ale uznając, że to szok i ból po uderzeniu piłką były przyczyną takiej wypowiedzi, poprosiłem ją tylko aby bardziej panowała nad sobą. Czekając (równy tydzień!) na jakiekolwiek, najmniejsze nawet oznaki refleksji z jej strony, zastanawiałem się czy faktycznie nie „strzeliłem” gafy fotografując to wszystko, doszedłem jednak do wniosku, że nie. Podstawą dziennikarstwa (a szczególnie fotoreportażu), o czym Pani redaktor z racji swego zawodu powinna doskonale wiedzieć, jest dokumentowanie faktów takimi jakie one są, w przeciwnym razie jest ono po prostu nierzetelne. Bo czyż nie robi się zdjęć np. kontuzjowanym zawodnikom? No ale najwidoczniej ewentualny fotograficzny wizerunek obolałej Pani redaktor bardziej ją zabolał niż samo uderzenie i wywołał taką, a nie inną, reakcję. A gdy jeszcze przypomniało mi się jak to w swej redakcyjnej pracy ta właśnie Pani uwielbiała wręcz swego czasu wykorzystywać „upiększane” fotoshopem, nijak nie mające się do rzeczywistości zdjęcia (także w fotoreportażach!), zrozumiałem, iż preferuje formę nad treścią i w pełni pojąłem przyczynę jej wybuchu. To, że nazwała mnie matołem wcale znowu tak bardzo mną nie wstrząsnęło, mogła przecież znacznie gorzej mnie nazwać. Uważam, w przeciwieństwie do innych, że żaden człowiek alfą i omegą nie jest, a im więcej wie, tym bardziej zdaje sobie sprawę ze swej małości pod względem wiedzy czy umiejętności. Ja, mając świadomość swej niedoskonałości, staram się swe matolstwo zmniejszać na ile tylko się da. Pani redaktor jak widać przeciwnie, na życiową naukę jest raczej odporna. Jednak prawdziwym szokiem dla mnie była pogarda i złość, które w niekontrolowany sposób, wyraziła podczas całego tego zajścia, pokazując prawdziwą swą naturę. W jednej chwili ja i kilka jeszcze innych osób zobaczyło jaka naprawdę jest. A tak już na marginesie, zajście to sfotografowała telefonem co najmniej jeszcze jedna osoba no i było ono - na szczęście - bezkrwawe.