Żołnierski trud

W niedzielę 7 czerwca, na sądeckim rynku odbyła się uroczystość nadania imienia i wręczenia sztandaru Sądeckiemu Oddziałowi Zabezpieczenia Karpackiej Brygady Straży Granicznej. Ta przydługa nazwa to nic innego jak zreorganizowani (na co i po co?) dawni Podhalańczycy. Jak każda wojskowa uroczystość, tak i ta miała paradną oprawę w postaci kilku kompanii honorowych i orkiestry. Jak zawsze, także i ta przyciągnęła na sądecką płytę rynku masę obserwatorów, tym bardziej, że przy okazji prezentowane były wojskowe pojazdy, broń i niezbędne pogranicznikom wyposażenie.

Wszystko byłoby pięknie gdyby nie jedno małe ale. W minioną niedzielę słońce grzało jak w tropikach, a temperatura z pewnością była grubo ponad trzydzieści kresek. Każdy z gapiów szukał odrobiny cienia, przechodząc od czasu do czasu przez wodną bramkę (taka rozpylana dla ochłody woda), a żołnierze, w galowym (i bojowym też) umundurowaniu dosłownie smażyli się na rozpalonych płytach rynku. Ktoś powie, że żołnierz musi być przyzwyczajony i do takich trudów. Zgoda. Lecz gdy spora grupa oficjeli stoi w tym samym czasie w cieniu ratusza, a każdy z nich – pewno dla zaznaczenia swojej tam obecności (i ważności!) – „musi” palnąć przemowę, a to już, przynajmniej w stosunku do stojących w pełnym słońcu żołnierzy, nie za bardzo jest w porządku. To nie dawne czasy gdy „zupactwo” (wie ktoś jeszcze co to znaczy?) w wojsku było na porządku dziennym. No cóż, takie sytuacje również świadczą o stosunku polityków do – według ich mniemania – ludzi z niższych warstw społecznych.