Granice absurdu

Niedawno jeden z moich znajomych opowiedział mi historię jaka mu się przydarzyła. Otóż wykalkulował sobie, że będzie mu się opłacało przenieść swój numer telefonu komórkowego z Plus-a do Orange, bo w tym ostatnim płacił będzie mniejszy abonament. Jak pomyślał, tak zrobił. Dopełnił wszystkie związane z tym formalności i… niedługo po tym otrzymał od swojego starego operatora dodatkową fakturę na kwotę 97 zł, mimo że dotychczasowe płatności (średnio 50 zł/m-c) regulował na bieżąco, łącznie z miesiącem, za który kazano mu dopłacić prawie stówę.

Znajomy machnął jednak ręką na tą jawną karę za opuszczenie Plus-a i 97 zł zapłacił. Mocno jednak się zdziwił, gdy za kilka dni dostał nową fakturę na kwotę 1,77 zł – za „błędne wyliczenie wartości usług”. I znowu jeden złoty siedemdziesiąt siedem groszy operatorowi zapłacił, by za kolejne kilka dni otrzymać fakturę na kwotę… 0,01 zł (słownie: jeden grosz). Okazało się, że nieszczęsne 1,77 zł wpłacił w ostatnim wyznaczonym mu dniu zapłaty, w związku z czym naliczono mu odsetki w wysokości jednego grosza! Znajomy, deczko już podenerwowany, zapytał mnie czy nie wiem przypadkiem jak im (Plusowi) się to opłaca. Bo pomijając już fakturę na 97 zł, pozostałe dwie zostały mu przysłane odrębnymi listami, na których naklejone znaczki przekraczają wartością żądane sumy. Zgodnie z prawdą odpowiedziałem, że nie wiem i doradziłem aby ten jeden grosz także wpłacił w ostatnim dniu wyznaczonego terminu, a wtedy zobaczymy w jakiej wysokości naliczone zostaną odsetki. W Polsce nie ma przecież niższego od groszówki nominału. To nie jedyny przypadek absurdu, który dotknął tego człowieka. Jakiś czas temu, w związku ze zdrowotnymi dolegliwościami, otrzymał od lekarza skierowanie na rezonans magnetyczny. Wiedząc, że kolejki w naszej służbie zdrowia są niebotyczne, czym prędzej udał się do punktu wykonującego tego typu badania aby wpisać się na listę oczekujących. Ci którzy znają procedurę obowiązującą przy tego typu badaniach, wiedzą że przy zapisie do kolejki przeprowadza się z przyszłym pacjentem wywiad, w którym – między innymi – pyta się takiego delikwenta czy nie posiada w swym ciele metalowych implantów, bo te ponoć wykluczają możliwość rezonansowego rozpoznania choroby. Znajomy pierwszy raz spotkał się z rezonansem i żadnego doświadczenia w tej materii nie mając, nie zwrócił uwagi, że o implanty w jego ciele nie zapytano, a pech chciał, że takowy akurat i to od ładnych już kilku lat posiadał. Zadowolony z wyznaczenia mu stosunkowo krótkiego, bo tylko półrocznego terminu oczekiwania, uzbroił się w cierpliwość i za sześć miesięcy udał się na badanie. Jakież było jego zdziwienie gdy bezpośrednio przed badaniem zapytano go o nic innego jak właśnie o ewentualnie zaszyte w ciele metalowe części. Zgodnie z prawdą odpowiedział, że takowe posiada. Obawiam się, że coś więcej jak tylko zdziwienie go ogarnęło gdy usłyszał, że w takim przypadku z badania rezonansem nici. Nie będę dociekał jak bardzo niecenzuralne słowa cisnęły mu się wtedy na usta. Opanował się jednak i aby nie odwlekać czekającego go zabiegu, udał się do punktu, w którym za badania rezonansem magnetycznym płaci się z własnej kieszeni, aby potwierdzić brak możliwości przeprowadzenia tego wysoce specjalistycznego badania. Tam okazało się, że mimo zaszytego w ciele metalu, rezonans przeprowadzą. Gdy zapłaci odpowiednią kwotę rzecz jasna. Kolejny absurd. W krótkim czasie i tylko w życiu jednego człowieka. A ile ich można spotkać w całym naszym Kraju? W ilu dziedzinach? Chyba tylko sam Pan Bóg to wie. Ale tak się dzieje i będzie się dziać dopóki nasi rządzący, zamiast rozgrywać swoje polityczne gierki, nie wezmą się za stworzenie spójnych przepisów i nie zbudują podstawowych narzędzi kontroli i nadzoru Państwa nad różnymi podmiotami gospodarczymi, w tym służbą zdrowia.