„Twarz”

Najnowszy film Małgorzaty Szumowskiej, opowiadający historię młodego człowieka, który w wyniku wypadku dosłownie traci twarz. Jego fizjonomię udaje się częściowo zrekonstruować, jednak poprzednich, przedwypadkowych relacji – zarówno społecznych jak i osobistych – już nie do końca. Tak naprawdę, to całe jego życie ulega wywróceniu. Traci narzeczoną, jego własna matka zaczyna obawiać się, że wstąpił w niego diabeł, a w rodzinie i najbliższym środowisku zaczyna być - oczywiście po za plecami  - nazywany „ryjem”. Nie jest to łatwy do oglądania film, trzeba też trochę umysł wysilić aby go zrozumieć.

To już druga edycja!

A po świętach…

Tak samo jak przed, mógłby ktoś powiedzieć. Jednak nie do końca. Pierwsza zauważalna zmiana to pogoda. Tegoroczna Wielkanoc bardziej przypominała aurą późną jesień, a momentami nawet zimę, jednak gdy świąteczny czas minął – jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki – błyskawicznie nastała piękna i ciepła wiosenna pogoda. Co jeszcze oprócz pogody się zmieniło?

Życzenia

RADOSNYCH, SPOKOJNYCH I W ZDROWIU ŚWIĄT

ŻYCZĄ 

"NOTESOWE ZAPISKI"

Droga krzyżowa

26 marca 2018 r. odbyła się "wyjazdowa", limanowska ekstremalna harcerska droga krzyżowa. Jej organizatorem była 6 Drużyna Starszoharcerska w Jurkowie. Wzięli w niej udział także rodzice harcerzy i inne chętne do przeżycia tego wydarzenia osoby.
W Limanowej z parkingu wyruszamy pieszo pod górę drogą przez las. Przy drodze co kawałek stoją kapliczki - stacje drogi krzyżowej.  Cisza, spokój, noc, ciemność, która nie rozprasza – tego nieraz bardzo potrzeba. Słuchając rozważań można rozmyślać i zwracać się do Boga w intencjach niesionych ze sobą.
Po zakończeniu  drogi krzyżowej przeszliśmy trochę dalej tą trasą aby zobaczyć Limanowski Milenijny Krzyż na Miejskiej Górze w Limanowej.
Dziękuję za możliwość przeżycia tego wydarzenia. Polecam wszystkim.

Kornelia. P

Poniżej kilka zdjęć z limanowskiej trasy.

To już prawie eksterminacja!

Niedawno pisałem o smutnej końcówce człowieczego życia, która jednak nie jest chyba najgorszym wariantem starości. Wszystko bowiem wskazuje na to, że cały nasz system ubezpieczeń społecznych i opieki zdrowotnej ustawiony jest tak, aby ludzie umierali zaraz po osiągnięciu wieku emerytalnego lub w  momencie utraty zdolności do samodzielnego utrzymania się. Zdaję sobie sprawę, że to mocna i brutalna teza, dlatego zaraz postaram się ją uzasadnić.

Wesołe jest życie staruszka

Niestety, tylko w piosence. Niedawno miałem okazję być w pewnym, usytuowanym na peryferiach Wieliczki, Domu Opieki i muszę przyznać, że po tej wizycie mam raczej smutne refleksje na temat ludzkiej starości. Placówka, w której byłem, jest prywatna i w związku z tym pełnopłatna. Miesięczna kwota jaką trzeba zapłacić za pobyt w niej jednego pensjonariusza, to 4 000 zł.

Dziwne!

Człowiek podobno uczy się przez całe życie, dokształcam się więc i ja. No i dzisiaj dowiedziałem się, że przez całe moje - dość długie już - istnienie tkwiłem w błędzie i niepoprawnie pisałem swoje imię. Teraz już wiem, iż ludzie mylą się przez cały chyba swój żywot. Oto dowód:

Nadchodzi wiosna

Nieubłaganie zbliża się wiosna, chyba najpiękniejsza z pór roku – przynajmniej dla mnie. Dni są coraz dłuższe i cieplejsze, więcej słońca, jednym słowem: znowu chce się żyć. Wprawdzie poranki bywają jeszcze mroźne, ziemia nie do końca rozmarzła i życie uprzykrza powszechne błoto, nie wspominając już o wylazłych spod śniegu śmieciach i brudzie, ale co tam, świeża i pachnąca zieleń wkrótce wszystko znowu zamaskuje.

Twarde prawo ale…

Większość z nas słabo orientuje się w prawnych zawiłościach, chociaż dotyczą one wszystkich. Znana maksyma głosząca, że nieznajomość prawa nie zwalnia od jego przestrzegania, nadal jest aktualna i w dodatku, w całej swej rozciągłości stosowana. I w tym właśnie cały problem. Nasze prawne przepisy bardzo często są niejednoznaczne, czasem niespójne, a bywa, że wręcz sprzeczne. Ustawodawcy nie przejawiają przy tym najmniejszej chęci uczenia się na własnych błędach, no więc jest jak jest. Przykładem niech będzie przepis dotyczący rolników.

„Narzeczony na niby”

Polska komedia romantyczna w reżyserii  Bartosza Prokopowicza, która – jak podają media – bije ostatnio rekordy oglądalności. Czy słusznie? Otóż wydaje mi się, że warto wybrać się na ten film. Fabuła opiera się wprawdzie na sprawdzonych już w kinie schematach, a więc przypadkowe spotkanie, rodząca się miłość, seria życiowych omyłek, które – jakże by inaczej - kończą się szczęśliwym finałem, chociaż początkowo wcale nie tak oczywistym.

We dwoje – za każdą cenę?

Współczesny świat tak pędzi, że ludziom zaczyna chyba brakować już czasu na normalne poznawanie się i łączenie w pary. Do takiego wniosku doszedłem po przypadkowym obejrzeniu na stacji Discowery Life programu „Włoska randka w łóżku”. W skrócie polega to na tym, że dwoje w różnym wieku ludzi – którzy nigdy wcześniej się nie widzieli - spotyka się w studiu, nawzajem rozbiera (tylko do bielizny!), kładzie się do łóżka i usiłuje poznać, wykonując polecenia, płynące z umieszczonego przed nimi ekranu.

Akcja z sercem

Za nami 26 już Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i jak wszystko na to wskazuje, znowu zostanie pobity rekord w ilości zebranych pieniędzy. Dla przypomnienia: pieniążki z tegorocznej zbiórki przeznaczone zostaną dla wsparcia oddziałów neonatologicznych, leczących i ratujących noworodki. Orkiestra, firmowana przez Jerzego Owsiaka, od jakiegoś już czasu wzbudza w naszym narodzie sporo emocji. A moim zdaniem wszystko przez to, że zainteresowali się nią politycy, którzy nie wiadomo czym lub kim inspirowani, krytycznie wypowiadają się na temat zbiórki, jej organizatora, a nawet sposobu i celowości wydatkowania zebranych w ten sposób pieniędzy.

„Gotowi na wszystko. Exterminator”

Kolejna polska komedia filmowa (reż. Michał Rogalski), której treścią są perypetie czwórki mężczyzn związane z próbą reaktywacji zespołu muzycznego. Zespół wprawdzie rozpadł się aż dziesięć lat temu, a jednemu z tworzącego zespół muzyków, „nawet skutecznie udało się opuścić ziemski padół”, mimo to pozostali czterej próbują Exterminatora (to nazwa ich byłej grupy muzycznej) od nowa wskrzesić. Trochę dla zaspokojenia swych duchowych potrzeb, trochę z chęci naprawienia swoich błędów z młodości i trochę dla uczczenia pamięci zmarłego kolegi. Dzięki własnemu uporowi i zręcznej intrydze pewnej pani burmistrz, grupa ponownie zaczyna grać.

Kochajmy się

Świąteczny czas, który (zbyt szybko) właśnie minął, zawsze sprzyjał miłości – tej społecznej, rodzinnej, a także tej klasycznej, między dwojgiem ludzi. Przebywanie razem oraz wyjątkowy nastrój świąt pomagają umacniać to ważne uczucie, zacieśniać więzi, czuć się szczęśliwym w obecności ludzi sobie bliskich. Gdy z jakiegoś powodu nie możemy w takim okresie przebywać z tymi, na których najbardziej nam zależy, czujemy się źle, tęsknimy, a myśli uciekają tam gdzie i ciało pragnęło by być.